Stanisław Skrowaczewski urodził się 3 października 1923 roku we Lwowie. Wszechstronnie uzdolniony, od najmłodszych lat wykazywał szczególny talent w dziedzinie muzyki. Mając lat siedem skomponował swój pierwszy utwór symfoniczny, w wieku lat jedenastu dał pierwszy fortepianowy recital transmitowany na żywo przez radio, dwa lata później wykonał III Koncert fortepianowy Beethovena jednocześnie jako pianista i dyrygent. Praktycznie jako autodydakta w 1945 roku ukończył eksternistycznie konserwatorium we Lwowie w zakresie kompozycji i dyrygentury, a następnie kontynuował studia w Krakowie, gdzie wkrótce został asystentem Waleriana Bierdiajewa. W roku 1946 związał się z Filharmonią i Operą we Wrocławiu. Pierwszy znaczący sukces kompozytorski odnosi rok później na Konkursie im. Karola Szymanowskiego – jego Uwertura 1947 zdobywa II nagrodę i zwraca jednocześnie uwagę środowiska kompozytorskiego na wyjątkowy talent młodego twórcy. Uzyskana nagroda wydatnie pomaga mu w otrzymaniu stypendium Rządu Francuskiego na kontynuowanie studiów muzycznych. W latach 1947-1949 Skrowqaczewski przebywał w Paryżu, gdzie studiował kompozycję u legendarnej Nadii Boulanger i działał w grupie „Zodiaque” (m.in. z Mauricem Ohaną), swój pobyt wykorzystał także dla doskonalenia warsztatu dyrygenckiego uczęszczając na zajęcia do wybitnego polskiego dyrygenta Paula Kletzkiego. Ukoronowaniem paryskiego epizodu w życiu i twórczości Stanisława Skrowaczewskiego jest nagroda Radia Paryskiego za utwór Cantiques des Cantiques (Pieśni nad pieśniami). Po powrocie do kraju Stanisław Skrowaczewski został dyrektorem artystycznem Filharmonii Śląskiej w Katowicach, którą to funkcję pełnił w latach 1949-1954. Przyczynił się znacznie do wprowadzenia szeregu zmian w repertuarze zespołu prezentując wiele utworów z XX-wiecznej literatury symfonicznej, co zyskało mu aplauz środowiska muzycznego Śląska. W międzyczasie jego III Kwartet smyczkowy otrzymał II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim w Belgii. W roku 1954 artysta przeniósł się do Krakowa, gdzie przez dwa lata był głównym dyrygentem Filharmonii, następnie zaś objął posadę stałego dyrygenta Filharmonii Warszawskiej. Zwycięstwo w Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim w Rzymie w 1956 roku otworzyło Skrowaczewskiemu drogę do sal koncertowych na całym świecie i umożliwiło pracę z największymi orkiestrami. Zaproszony do Stanów Zjednoczonych przez George’a Szella, zadebiutował w 1958 roku z Cleveland Orchestra, a wkrótce poprowadził New York Philharmonic, Pittsburgh Symphony i Cincinnati Symphony. Efektem amerykańskich sukcesów było powierzenie Stanisławowi Skrowaczewskiemu w 1960 roku funkcji dyrektora artystycznego Minneapolis Symphony Orchestra (od 1970 roku Minnesota Orchestra); na stanowisku tym pozostał do 1979 roku. W tym samym czasie rozpoczęły się także jego koncerty ze znakomitymi zespołami Berliner Philharmoniker, Wiener Symphoniker, London Symphony, The Philharmonia, NHK Symphony, z zespołami operowymi Wiener Staatsoper i Metropolitan Opera, międzynarodowe tournées z orkiestrami Concertgebouw, Orchestre National de France, Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie; dwukrotnie koncertował w Ameryce Południowej z Philadelphia Orchestra, w Australii z Cleveland Orchestra. W latach 1984-1991 był głównym dyrygentem Hallé Orchestra w Manchesterze, z którą występował w Anglii oraz w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, krajach skandynawskich, Hiszpanii, Polsce i Stanach Zjednoczonych. Obecnie jest honorowym dyrygentem Minnesota Orchestra, a także dyrygentem gościnnym Rundfunk-Sinfonieorchester Saarbrücken, Milwaukee Symphony Orchestra, Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia oraz Deutsche Radio Philharmonie, w latach 2007-2010 był też głównym dyrygentem Yomiuri Nippon Symphony Orchestra w Tokio. Sztukę wykonawczą Stanisława Skrowaczewskiego dokumentują liczne nagrania dokonywane dla renomowanych firm fonograficznych: RCA/ BMG, Philips, CBS, Chandos, Pickwick/Carlton, Denon, EMI/Angel, Mercury, Vox, Angel, Erato, Arte Nova, Oehms Classics, także dla Polskich Nagrań. Odnajdziemy wśród nich dzieła Béli Bartóka, Ludwiga van Beethovena, Kectora Berlioza, Johannesa Brahmsa, Antona Brucknera, Fryderyka Chopina, Edwarda Elgara, Gustava Mahlera, Krzysztofa Pendereckiego, Sergiusza Prokofiewa, Maurice’a Ravela, Franza Schuberta, Roberta Schumanna, samego Skrowaczewskiego, Richarda Straussa, Igora Strawińskiego, Dymitra Szostakowicza, Ricgarda Wagnera, Carla Marii von Webera. Wspaniałe nagranie kompletu 11 symfonii Antona Brucknera z Rundfunk-Sinfonieorchester Saarbrücken dla Arte Nova otrzymało w 2002 roku w Cannes nagrodę za najlepsze nagranie XVIII/XIX-wiecznego utworu orkiestrowego, za interpretacje symfonii Brucknera dyrygent otrzymał także Złoty Medal Towarzystwa Mahlerowsko-Brucknerowskiego. Do najznakomitszych kreacji Stanisława Skrowaczewskiego należą także nagrania kompletu dzieł symfonicznych Brahmsa z Hallé Orchestra, wszystkich dzieł orkiestrowych Ravela z Minnesota Orchestra, wszystkich utworów na fortepian i orkiestrę Chopina z Alexisem Weissenbergiem i Orchestre de Conservatoire Paris. Z Arturem Rubinsteinem i New London Symphony Stanisław Skrowaczewski nagrał Koncert e-moll Fryderyka Chopina, z Giną Bachauer i London Symphony Orchestra Koncert fortepianowy B-dur Brahmsa, z Janosem Starkerem i London Symphony Orchestra koncerty wiolonczelowe Edouarda Lalo i Roberta Schumanna, z Isaakiem Sternem i Minnesota Orchestra Koncert skrzypcowy Krzysztofa Pendereckiego.
