Tempo rubato, ten nieprzejednany wróg metronomu jest jednym z najstarszych przyjaciół muzyki. (I.J. Paderewski) Niniejsza książka jest źródłem wiedzy o rozumieniu i stosowaniu rubata oraz modyfikacji tempa w XVIII, XIX, i w początkowych dziesięcioleciach XX wieku. Zawiera ona tłumaczenia obszernych fragmentów historycznych traktatów, które poddane zostały analizie pod kątem możliwości zastosowania we współczesnej praktyce wykonawczej. Znajdziemy w niej m.in. wskazówki takich autorów jak C.P.E. Bach, J.J. Quantz, J. Mattheson, D.G. Türk, C. Czerny, M. Lussy, A. Kullak, H. Riemann. Wskazówki te są uniwersalne i mogą znaleźć zastosowanie w muzyce na różne instrumenty. Okładka książki nawiązuje do słów F. Liszta, który powiedział do jednego z uczniów: Czy widzisz tamte drzewa? (...) Wiatr bawi się wśród liści, wznieca życie pośród nich, ale drzewo pozostaje takie samo - to jest rubato Chopina. Autor daje odpowiedź na pytania o różnice w pojmowaniu rubata w epoce baroku, klasycyzmu i romantyzmu oraz przekonuje, że nie każde rubato jest modyfikacją tempa i nie każda modyfikacja tempa może być uznana za rubato. Wyjaśnia też dlaczego - według niektórych - rubato najlepiej stosują Polacy i dlaczego tylko Polacy mogą grać muzykę Chopina.