Wychodząc z założenia, iż muzyka, jak każda sztuka, jest przejawem duchowej aktywności człowieka, autor zajmuje się tym specyficznym jej rodzajem, który poprzez dźwiękowo-ekspresyjną symbolikę przedstawia trzy stadia muzycznej duchowości: metafizyczną, religijną i mistyczną. Docieka definicji "muzyki duchowej", jej istoty i specyficznych cech, przeciwstawiając jej muzykę "cielesną" (materialną). Ujawnia konstytuowanie się samoświadomości metafizycznej w twórczości Beethovena (późne dzieła), Schuberta, Brucknera i Mahlera; przedstawia problem inspiracji religijnej i "religijnego poruszenia" w muzyce od przełomu XVI/XVII wieku po schyłek Romantyzmu, wiążąc je z pojęciem muzyki jako "mowy uczuć". Duchowość mistyczną postrzega jako syntezę ("tu doznajemy wprost objawienia w dźwiękowym świetle Boskiej Prawdy"), zaś problem "przeniknięcia religijnego" rozpatruje w kontekście drogi od stylistycznego uniwersalizmu (średniowiecze, wielkie szkoły renesansowe) po indywidualizm (Messiaen, Górecki). Książka zawiera zredagowane teksty wykładów, które autor wygłosił w roku akademickim 2005/2006 w Akademii Muzycznej w Katowicach.