Publikacja podejmuje temat szeroko pojętej ochrony i konserwacji organów zabytkowych w kontekście obcych i własnych doświadczeń realizacyjnych. Autor, czynny organmistrz, rozpatruje problem organów zabytkowych i ich funkcji w przestrzeni wnętrza w aspekcie architektury, estetyk brzmieniowych, konstrukcji, uwarunkowań historycznych, problematyki badawczej oraz szerokiego zakresu prac konserwatorskich. Przedstawione rozważania zostały ukazane na tle rozwoju sztuki organmistrzowskiej jaki dokonywał się w Europie i w Polsce w procesie wielowiekowego rozwoju organów. W aspekcie prawnym zarysowano zagadnienia związane ze współpracą Kościoła i Państwa na rzecz ochrony materialnych zasobów przeszłości, pozostających we władaniu Kościoła, w tym głównie, zabytkowych organów. Kluczową część pracy stanowią rozdziały poświęcone analizie prac konserwatorskich zrealizowanych przy pięciu wybranych obiektach, ukazujące złożoność i wielopłaszczyznowość procesu konserwatorskiego. Analiza i opis przeprowadzonych działań został poprzedzony obszernym wprowadzeniem w tematykę konserwatorstwa jako dziedziny naukowej, obejmującej jego genezę i rozwój, a także różne poglądy i tendencje, które towarzyszyły działalności konserwatorskiej w czasie jej historycznego rozwoju.
Część końcowa zawiera podsumowanie i wnioski wypływające z doświadczeń organmistrzowskich autora oraz wytyczne do prac w procesie ratowania organów i przedłużania ich funkcji kulturowych. Książka podejmuje temat społecznie ważny i mający duże znaczenie dla zachowania dorobku kultury duchowej i materialnej, zwłaszcza na Górnym Śląsku.