Treść monografii stanowią rozważania teoretyczne i praktyczne, skupione wokół relacji między muzykoterapią a sztuką i refleksją estetyczną. Praca skonstruowana jest z trzech części. Pierwsza z nich proponuje opis współczesnych modeli muzykoterapii praktycznej w aspektach kluczowych dla procesu terapeutycznego oraz istotnych w perspektywie artystycznej. Część druga zawiera teoretyczną analizę porównawczą wybranych zjawisk w muzyce i myśli estetycznej z wątkami muzykoterapeutycznymi. Praktyczna egzemplifikacja opisywanych zjawisk stanowi ostatnią część opracowania. W zakończeniu pojawia się wreszcie autorska definicja muzykoterapii, skonstruowana na podstawie przedstawionego materiału.