Źródłem inspiracji dyptyku Lamentoso e Notturno na orkiestrę smyczkową jest rozważanie istoty chrześcijaństwa - Paschalnego Misterium Chrystusa. Obydwie części dyptyku, choć skontrastowane fakturalnie, posiadają wspólny mianownik jakim jest silny ładunek podobnej ekspresji, jednakże osiągany w każdym z utworów innymi środkami. Chociaż zamysłem kompozytora było połączenie tychże dwóch kompozycji w dyptyk oddający w całości to wszystko, co chciał przekazać słuchaczowi w warstwie emocjonalno-intelektualnej, to jednak możliwe jest również potraktowanie każdej z części dyptyku jako samodzielnego, niezależnego dzieła, zamkniętego i skończonego pod względem twórczego przekazu. Kreowanie narracji muzycznej w oparciu o współistnienie dwóch systemów dźwiękowych - tonalnego i atonalnego, występujących tutaj w układzie sukcesywnym, kształtuje nową jakość obrazu muzycznego, stając się przy tym istotnym elementem języka twórczej wypowiedzi kompozytora.