Pierrot Lunaire Arnolda Schönberga - cykl melodramatów na głos żeński i zespół kameralny, powstały w 1912 roku - to jedno najbardziej "problemowych" dzieł muzycznych, stojących u progu XX stulecia. Jego twórca to jeden z ostatnich sukcesorów estetyki "po-wagnerowskiego" romantyzmu, w Pierrocie jednak reprezentowane przezeń wartości ulegają zderzeniu z "mroczną", dekadencką poezją belgijskiego symbolisty, Alberta Girauda. Tak rodzi się nowa jakość: korzeniami tkwiąca w tradycji jednak z tradycji tej gorzko szydząca...
Praca Marcina Trzęsioka, młodego katowickiego teoretyka muzyki, stanowi nie tylko dogłębną analizę i interpretację jednostkowego działa sztuki, lecz w poprzez wnikliwe odczytanie licznych "kodów" Pierrota przynosi zarazem refleksję nad kształtem kultury całej ówczesnej epoki- owego momentu, który tak istotnie zaciążyć miał nad losami sztuki całego ubiegłego stulecia.
