W tym celu autor wprowadził dwie różne aplikatury. W tej bardziej wymagającej celowo unika używania pustych strun, by zoptymalizować korzyści wynikające ze zmian pozycji. Autor nadaje szczególnego znaczenia posługiwaniu się w aplikaturze możliwie wszystkimi palcami, stosuje również układy rozszerzone. Każda gama durowa ma ponadto opracowane tercje rozłożone. Podane są również różne rodzaje smyczkowań do opanowywania niezbędnych artykulacji powszechnie występujących w literaturze solowej i orkiestrowej.