"Etiudy jazzowe na big-band" napisane na klasyczny skład stage band (5 saksofonów, 4 trąbki, 4 puzony i sekcja rytmiczna) mają charakter edukacyjno-dydaktyczny. Każda z pięciu etiud dotyka innego problemu wykonawczego, i tak: BRIGHT BLUES - to "wprawki" melodyczno-rytmiczne oparte o skalę bluesową utrzymane w stylistyce be-bopowej. BALLAD - to etiuda, w której układ homofoniczny dyscyplinuje muzyków jednakową artykulacją i dynamiką. W etiudzie trzeciej LAST WALTZ dotykamy problemów natury metro-rytmicznej, gdzie nieparzyste metrum wymusza zmienną akcentację. Odmienna stylistyka i artykulacja występują w etiudzie czwartej - QUASI SAMBA, w której oczekujemy od muzyków innego traktowania podziałów rytmicznych zgodnie z tradycją muzyki latynoskiej. I wreszcie piąty utwór i zarazem ostatni cyklu - FUGA. Zawarte w nim problemy wykonawcze są sumą już wcześniej wykorzystanych w poprzednich etiudach. Zastosowane tu krótkie "okienka" do improwizacji ubarwiają utwór nadając mu charakter "jazzującej polifonii". Pomimo dydaktycznego charakteru powyższych "Etiud" mogą one stać się źródłem wielu satysfakcji dla młodych muzyków, którzy zdobywając kolejny etap wtajemniczenia weryfikują się zarazem jako potencjalni zawodowi muzycy specjalizujący się w utworach stylistyki big-bandowej.