Cykl utworów pt. 10 Pieśni Wielkopostnych na chór żeński a cappella a 3 voci Jacka Glenca zawiera dobrze znane i mniej znane pieśni wielkopostne w artystycznym opracowaniu na 3-głosowy chór żeński. Ideą kompozytora było ukazanie owych pieśni w określonej stylistyce harmonicznej, charakteryzującej się swoistą ascezą brzmienia, uzyskaną określonymi środkami wyrazu artystycznego. W konwencję tę dobrze wpisuje się brzmieniowość trzygłosowa - i, choć kompozytor ani razu nie stosuje układu cztero- i więcej głosowego, to dzięki zastosowanej harmonice i fakturze słuchacz odnosi wrażenie pełnego brzmienia wielogłosowego chóru. Pomimo różnorodności fakturalnej wszystkie opracowania posiadają jeden wspólny mianownik jakim jest typowy dla Jacka Glenca język muzycznej ekspresji. Ascetyczny charakter wyrażony jest również na płaszczyźnie budowy formalnej utworów wchodzących w skład cyklu. Kompozytor świadomie rezygnuje z takich elementów jak introdukcje, intermezza czy epilogi, ogniskując się tylko wokół samych melodii pieśni.